Είναι γνωστό ότι η ιδέα της συγκροτήσεως Ειδικών Δυνάμεων ανήκει στον 20ο αιώνα, όμως οι ιστορικές ρίζες της
Καταδρομικής επιχείρησης (ή Καταδρομής) ανάγονται στον Τρωικό Πόλεμο με την ιδέα του Δούρειου Ίππου που συνέλαβε ο πολυμήχανος Ιθακίσιος βασιλιάς Οδυσσέας και πραγμάτωσε με τους συμπολεμιστές του με αποτέλεσμα την άλωση της Τροίας τον δέκατο χρόνο του πολέμου. Εξίσου σημαντικές αλλά όχι τόσο γνωστές είναι άλλες δύο καταδρομικές ενέργειες του Οδυσσέα με τον βασιλιά του Άργους, Διομήδη.
Η αιφνιδιαστική και αθόρυβη είσοδός τους στην Τροία, από ένα υπόγειό πέρασμα, η κλοπή του "Παλλαδίου", δηλαδή του ξύλινου αγάλματος που παρίστανε την θεά Αθηνά, και η μεταφορά του στο στρατόπεδο των Ελλήνων.
Η αθόρυβη προσέγγισή τους στο στρατόπεδο των Θρακών και η αρπαγή των περίφημων αλόγων του Βασιλιά Ρήσου, σύμμαχου των Τρώων.
Χωρίς λοιπόν αμφιβολία, μπορούμε οι Έλληνες να διεκδικούμε την πατρότητα της ιδέας της Καταδρομής ως προς την σύλληψη αλλά και ως προς την σχεδίαση και εκτέλεση.
Στην Αρχαία Σπάρτη υπήρχε ένα επίλεκτο τμήμα 300 ανδρών, οι Ιππείς, την οποία συγκροτούσαν οι καλύτεροι Σπαρτιάτες Όμοιοι πολεμιστές, δηλαδή οι καλύτεροι των καλυτέρων, και οι οποίοι είχαν την τιμή να πολεμάνε στην πρώτη γραμμή δίπλα στον Βασιλιά τους. Όταν ένας Σπαρτιάτης στεφόταν Ολυμπιονίκης αυτόματα καταγόταν σε αυτό το τμήμα τιμητικά.
Πάρα ταύτα οι Ιππείς δεν είχαν διαφορά στον τρόπο μάχης (παράταξη σε φάλαγγα) από τον υπόλοιπο στρατό. Επίσης αν και λέγονταν Ιππείς ήταν στην πραγματικότητα πεζοί. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η μάχη των Θερμοπυλών όπου ο Βασιλιάς Λεωνίδας ηγούνταν αυτού ακριβώς του τμήματος.
Ένα ακόμα ιστορικό παράδειγμα θεωρείται η συγκρότηση ειδικής στρατιωτικής μονάδας, αντίστοιχης σημερινής αλπινιστών, με την οποία ο Μέγας Αλέξανδρος αφού κατέλαβε δύσβατα περάσματα, όπως τις Κιλίκιες πύλες και τις Αμανίδες πύλες και υπέταξε τις ορεινές φυλές της τραχείας Κιλικίας, επέστρεψε προελαύνοντας με επίλεκτους πεζούς και ιππικό και έφθασε διαδοχικά στους Σόλους και στη Μαλλό.
Πηγή: Wikipedia
Πόλεμος πάντων μεν πατήρ εστί, πάντων δε βασιλεύς. Και τους μεν θεούς έδειξε, τους δε ανθρώπους, τους μεν δούλους εποίησε, τους δε ελευθέρους.
____________________
Ηράκλειτος, 544-484 π.Χ.
