Οι κληρικοί και οι μοναχοί που στελεχώνουν σήμερα τον
Πανάγιο Τάφο και τον
Ναό της Αναστάσεως, και οι οποίοι φυλάγουν τα προσκυνήματα και επιβλέπουν την τάξη και την ευκοσμία του προσκυνήματος, ανήκουν στην γεραρά και ευφήμως γνωστή, στον χριστιανικό κόσμο αλλά και παγκοσμίως,
Αγιοταφιτική Αδελφότητα, η ύπαρξη και η δράση της οποίας είναι αρρήκτως συνδεδεμένη με την ιστορική πορεία και την διαχρονική παρουσία των προσκυνημάτων αυτών.
Ήδη από το 326, οπότε και αναδείχθηκαν ο Πανάγιος Τάφος και ο Γολγοθάς με την οικοδόμηση των πρώτων ναών, μία ομάδα μοναχών και κληρικών συσπειρώθηκε γύρω τους, με σκοπό την διαφύλαξη τους, τη συνεχή λατρεία του Κυρίου και την ανάπτυξη οργανωμένης πνευματικής ζωής. Οι κληρικοί και οι μοναχοί αυτοί είναι γνωστοί στις πηγές ως «
Τάγμα των Σπουδαίων», ή «
Σπουδαίοι της Αγίας του Χριστού Αναστάσεως», και αποτελούν τους προδρόμους της σημερινής «Αγιοταφιτικής Αδελφότητος», που διακονεί τον Πανάγιο Τάφο και τα Ιερά Προσκυνήματα της Αγίας Γης, στελεχώνει το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων και κρατά άσβεστο το φως της Ορθοδοξίας στους Αγίους Τόπους.
Το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων αναφέρει σχετικά:
Τὸ ἰδιοκτησιακὸν καὶ προσκυνηματικὸν καθεστὼς τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων εἰς τὴν Ἁγίαν Γῆν ἔχει μεταβληθεῖ πολλάκις. Ὁλόκληρος σχεδὸν ἡ ἱστορία τους διέπεται ἀπὸ τοὺς συνεχεῖς ἀγῶνας τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος διὰ τὴν διαφύλαξιν καὶ διάσωσιν αὐτῶν. Ὁ ἀγὼν αὐτὸς ἀντανακλᾷ τὰς ἠρωϊκὰς προσπαθείας τῶν φυλάκων – μοναχῶν διὰ τὴν διατήρησιν τῆς ἑλληνικῆς ταυτότητος καὶ τῆς ὀρθοδόξου παραδόσεως τοῦ Πατριαρχείου καὶ τῶν ἱερῶν Προσκυνημάτων. Αὐτὸ συμβαίνει, διότι τὰ ἱερὰ προσκυνήματα, μὲ πρῶτον τὸν Πανάγιον Τάφον, ὑπῆρξαν πεδίον ἀτερμόνου διαμάχης ἀναμέσον τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν καὶ τῶν κατὰ καιροὺς ἀλλοδόξων κατακτητῶν, ἀλλὰ καὶ ἀναμέσον τῶν Χριστιανῶν ἄλλων Ὁμολογιῶν.
Σήμερον ἡ θέσις τοῦ Ἑλληνορθοδόξου Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων εἶναι ἀπολύτως κυριαρχική, τόσο εἰς τὸν Ναὸν τῆς Ἀναστάσεως καὶ τὸν Πανάγιον Τάφον, ὅσο καὶ εἰς τὰ λοιπὰ ἱερὰ προσκυνήματα τῆς Παλαιστίνης. Εἰς τὴν πνευματικήν, διοικητικὴν καὶ ποιμαντικὴν δικαιοδοσίαν του ἀνήκουν ὁ Ναὸς τῆς Ἀναστάσεως, ὁ Γολγοθᾶς, ὁ Πανάγιος Τάφος καὶ τὰ παρεκκλήσια τοῦ Ἀδάμ, τοῦ Ἀκανθίνου Στεφάνου, τοῦ ἑκατοντάρχου Λογγίνου, τῶν Κλαπῶν καὶ τῆς Φυλακῆς τοῦ Χριστοῦ. Ἐπίσης, ἀνήκουν εἰς τὸ Πατριαρχεῖον μέρος τοῦ Πραιτωρίου, ὁ Τάφος τῆς Παναγίας εἰς τὴν Γεθσημανήν, ἡ ἐκκλησία τῆς «Μικρᾶς Γαλιλαίας» ἐπὶ τοῦ Ὄρους τῶν Ἐλαιῶν, ὁ τόπος λιθοβολισμοῦ τοῦ Πρωτομάρτυρος Ἁγίου Στεφάνου καὶ ὁ οἶκος τῆς Θεοτόκου.
Εἰς τὸ Ὀρθόδοξον Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ἐπίσης ἀνήκουν ὁ Ναὸς τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ εἰς τὴν Βηθλεέμ, τὸ Σπήλαιον τῶν Ποιμένων, τὸ Φρέαρ τοῦ Ἰακὼβ εἰς Νεάπολιν, ὁ Ναὸς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ εἰς τὴν Πηγὴν τῆς Θεοτόκου ἐν Ναζαρέτ, τὸ Προσκύνημα τοῦ θαύματος ἐν Κανᾷ τῆς Γαλιλαίας, ὁ Ναὸς τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος ἐν τῷ Ὄρει Θαβώρ, ὁ Ναὸς τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ἐν Καπερναούμ, πλησίον τοῦ Ὄρους τῶν Μακαρισμῶν, ἡ Μονὴ τῆς Τιβεριάδος καὶ ὁ Ναὸς τοῦ προφήτου Ἐλισσαίου ἐν Ἱεριχῷ, ὅπου καὶ ἡ συκομορέα τοῦ Ζακχαίου. Ἐπίσης εἰς τὸ Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ἀνήκουν αἱ παλαίφαται ἱεραὶ Μοναὶ τῆς Λαύρας τοῦ Ἁγίου Σάββα τοῦ Ἡγιασμένου, τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Χοζεβίτου, τοῦ Σαρανταρίου Ὄρους, τῆς Βηθανίας, τοῦ ἀββᾶ Γερασίμου τοῦ Ἰορδανίτου, τοῦ ἀββᾶ Θεοδοσίου, τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Συμεὼν τοῦ Θεοδόχου , ἡ λεγομένη «Καταμόνας».
Πηγή:
Πατριαρχείο Ιεροσολύμων |
romiosini.org.gr
Πόλεμος πάντων μεν πατήρ εστί, πάντων δε βασιλεύς. Και τους μεν θεούς έδειξε, τους δε ανθρώπους, τους μεν δούλους εποίησε, τους δε ελευθέρους.
____________________
Ηράκλειτος, 544-484 π.Χ.
